Wrap up na twee weken…

Waar te beginnen? Dat is iedere keer de vraag die ‘opplopt’ als ik een stukje wil schrijven over het honourscongres in Seattle. En het was ‘awesome’ ! Niet verwacht dat ik zoveel informatie, leuke ideeën, verrassende gesprekken, interessante verwijzingen, zou opdoen. Het begon met de internationale receptie waar we warm welkom werden geheten door de organisatie van NCHC. Daarna de dansworkshop (waar Brigitte over schrijft) waarin de connectie tussen lichaam en geest helder en ervaringsgericht onder de aandacht gebracht wordt. Ik krijg meteen ideeën voor een dansworkshop binnen de TopClass-community. ..

De rest van de dag(en) heb ik bijeenkomsten gevolgd over leiderschap, diversiteit, community, didactiek, mindfulness. De opbrengst daarvan ziet er ‘schematisch’ als volgt uit:

Het thema van het congres : Know yourself. En mezelf kennende wil ik alle informatie met zoveel mogelijk mensen delen. Nieuwsgierig geworden? Kom komende donderdag naar de Wrap-up Seattle van 16.00-17.30 uur Faculteit Educatie, Padualaan 97, medewerkersruimte 2.081!

Reactie op storm van de eeuw…

Hoi Marisa, opmerkelijk!
Ik heb juist een aantal workshops bijgewoond waarin duidelijk werd dat de VS het oude excellentie model aan het loslaten is. Er zijn al enkele universiteiten die niet meer de hoge cijfers gebruiken voor de instroom maar juist motivatie en inzet. Ze willen hiermee de diversiteit binnen de honours groepen verhogen en gaven aan er inmiddels achter te zijn dat de meest succesvolle mensen in de maatschappij, mensen die echt een bijdrage leveren aan die maatschappij (innovators en social bewogen en betrokken mensen), niet de mensen zijn die de hoogste cijfers behaalden in het onderwijs.
Ook heb ik mooie honours programma’s gezien waarin naast het regulier curriculum extra inzet gevraagd werd op kunst/muziek/dans, social service (vrijwilligerswerk) en leiderschap, naast extra verdieping op onderzoek. Of ergens anders verdieping op global awareness (empathy to adapt with respect to diverse perspectives, professional development (confidence to act and to apply knowledge in real life conditions), community engagement (courage to contribute ideas that make a difference) en expertise or research (curiosity to pursue your o.wn questions).
Mooi toch :-)!
groetjes, Brigitte

 

Honors should engage students from varying backgrounds and achievement levels!

“At a large, diverse institutions like San Diego State University (SDSU), Honors education should be a university-wide activity that reaches across departments, programs, and college to engage students from varying backgrounds and achievement levels.” • The Weber Honors College at SDSU endeavors to address an important dilemma facing higher education – Dichotomy between diversity and academic excellence – The Weber Honors College provides framework for inclusive excellence – Intentionally designed to facilitate participation among Diverse students (and faculty and staff) High Impact Educational Practices (HIPs) – First-Year Seminars and Experiences – Common Intellectual Experiences – Learning Communities – Writing-Intensive Courses – Collaborative Assignments and Projects – Undergraduate Research – Diversity/Global Learning – Service Learning, Community – Based Learning – Internships – Capstone Courses and Projects Results: • HIPs increase rates of student retention and student engagement • HIPs close the achievement gap What’s so HIP about Honors at SDSU? Required components of the Weber Honors College: 1. First-Year Living-Learning Community 2. First-Year Seminar & Common Experience 3. Interdisciplinary courses that are embedded with: – Writing Intensive Assignments – Collaborative Projects 4. Study Abroad 5. Research, Leadership, or Community Service, or Creative Activity 6. Capstone Ad 1 Living-Learning Community • Require first time freshmen (1e jaars) (local area and out-of-area) to live in the Honors Residential College (Zura Hall) for first year (eigen gezellige ruimte om elkaar te ontmoeten, 53 million dollar renovation • Upper division Honors students employed as Academic Mentors and Resident Advisors Ÿ • Academic programming supports mission of Honors College Ad 2 First-Year Seminar & Common Experience • HONOR 113: Connection and Commitment • Introductory-unit course for all new students entering the Weber Honors College • Outcomes – Contextualize issues from multiple academic disciplines – Apply knowledge of self to map academic goals and pathways – Demonstrate knowledge of campus resources, organizations, and high impact activities to catalyze goals and facilitate pathways – Demonstrate understanding of active learning, self-regulation, and metacognition and their value in education Ad 3 Interdisciplinairy curriculum • Honors Minor in Interdisciplinary Studies – Writing Intensive Assignments – Collaborative Projects In: – 15 units (3 GE; 12 non-GE) – Avenue to become intellectually well-rounded – Tangible representation of “value add Ad 4 Study Abroad • SDSU is dedicated to preparing its students for the global challenges and opportunities of the 21st Century – SDSU offers over 350 programs in 50 different countries – Over 37 majors require student abroad • The Weber Honors College builds on the university’s commitment to international education by requiring a credit-bearing study abroad – Number of honors-sponsored programs available – Scholarship available for honors students Ad 5 Additional High Impact Practice Requirement • Students must participate in either Research, Leadership, Service, or Creative Activity before or during they take HONOR 480 – Intentional flexibility – Not all students want to/should do a thesis • We provide a set of pre-approved opportunities – Majority of these are credit-bearing • Other high impact practice opportunities Ad 6 Honors Capstone • Integration • Breadth • Application • Transition • Signature Assignments assess students’ competency in achieving Weber Honors College SLOS • VALUE Rubrics used for assessment • Portfolio Gen Advising Practices • Intentional, intrusive advising approach • Full-time Academic Advisor, Full-time Associate Director, and Full-time Study Abroad Advisor provide direct support • Students are required to meet with the Honors Academic Advisor first semester they enter • Advising Options – Advising in Zura – Group Advising – Phone, Skype or Facetime Reflections • Required residential experience 1st year critical for cultivating identity and belonging in Honors • Organizing honors curriculum as a Minor critical for increasing students’ motivation to complete program • Focus on Interdisciplinary Studies adds distinctiveness • Required study abroad critical for preparing students for 21st global century • Required research, leadership, service, or creative activity adds robustness and value to honors coursework • Capstone helps students articulate and leverage their experiences to meet their professional goals • No one size fits all approach to Honors • Context matters! • Intentionally organize to build on strengths of the university Discussion • How are HIPs integrated at your university? • How are HIPs integrated into your Honors Program/College? • What barriers do you envision in integrating HIPs?

De (uitgebluste) storm van de eeuw @ Seattle, tijdens het honours conference!

Afgelopen week was Seattle in rep en roer omdat Hillary Clinton een bezoek bracht en vanwege DE storm. Het beloofde één van de vijf ernstigste stormen uit de lokale geschiedenis te worden. Inwoners hadden al een voedselvoorraad aangelegd en de Seahawks wedstrijd leek in het water te vallen. Gelukkig raasde de Pacific cycloon niet over Washington state maar over Vancouver Island. Toch hebben tienduizenden mensen zonder stroom gezeten en bleef het onstuimig waardoor ik zondag geen walvissen en orka’s kon spotten!

Terug naar het National Collegiate Honors Council conference want dat was natuurlijk DE reden voor ons bezoek aan Seattle! Het was voor mij het eerste bezoek aan het Amerikaanse honours conference als nieuwe coördinator van de TopClass FG. Het maakte een indruk want er waren voor mijn gevoel duizenden afgevaardigden studenten, docenten, beleidsmedewerkers van over de hele wereld. Wat mij vooral op viel waren de verschillen tussen de USA en Nederland over hoe honours geïnterpreteerd werd. In Nederland verstaan we onder een honours student niet zo zeer de ‘excellente’ student met de hoogste cijfers terwijl in Amerika het grading point average (GPA) de maatstaaf lijkt te zijn voor selectie. Bij één college werden studenten met een laag GPA toegelaten waarbij werd gemeten of gedurende de studietijd het GPA verandert. Hieruit bleek dat studenten die niet geïncludeerd waren vanwege de hoogste studieresultaten later een hoger gemiddelde hadden, degene die al hoog scoorden bleven hoog. De verklaring hiervoor werd toegewijd aan het feit dat door het honours programma studenten anders gingen leren/ reflecteren wat een positief effect had op het GPA. Daarnaast werd er ook een trend waargenomen dat hoge GPA studenten niet deelnamen aan honours programma’s om hun hoge GPA te waarborgen. In de USA wordt namelijk gekeken naar een hoog GPA bij doorsturen aan de universiteit. Dit klein schalig onderzoek (N=25) inspireerde andere Amerikaanse colleges. Voor mij was het een bevestiging dat we bij de HU goed op weg zijn m.b.t. de inclusie en selectie van gemotiveerde studenten. Wellicht zou het ook interessant zijn om meer te meten want dat is weten!

Marisa van de Mortel

“Beginning in Honors”

Het is een cliché en het is waar: in Amerika is alles groot. De auto’s, de hamburgers, de afstanden, de bekers cola. Ook de schaal van het honoursonderwijs is groot: op de conferentie van de National Collegiate Honors Council in Seattle zit je als nieuwbakken honourscoördinator regelmatig in een zaal met honderden collega’s. Sommigen van hen verzorgen op hun school ergens in de VS onderwijs aan een groepje studenten, anderen hebben een eigen honoursgebouw, met een eigen honoursbibliotheek en eigen honours-T-shirts voor trotse honoursouders. Alle reden om de eerste dag van de conferentie het programma ““Beginning in Honors” te volgen.

Bij “Beginning in Honors” zitten meerdere beginnende coördinatoren bij elkaar. Kate Bruce van de University of North Carolina Wilmington en Aron Reppmann (Trinity Christian College) openen de bijeenkomst en vertellen dat ze respectievelijk zeventien en zestien jaar geleden als beginners hetzelfde programma volgden. Het programma is niet alleen speciaal bedoeld voor beginnende coördinatoren, het gaat vooral ook over het beginnen met honours. Dat kan zijn het opstarten van een programma of een college, maar ook het in een nieuwe functie overnemen van een bestaand programma. Alles komt in vogelvlucht aan de orde: de geschiedenis en plaats van honours op Amerikaanse universiteiten en colleges, het verschil tussen honoursprogramma’s en honourscolleges, studenten rekruteren en selecteren, studentendiversiteit (in de VS een groot thema) en het rekruteren en opleiden van docenten en staf. We kijken naar het curriculum, met verschillende soorten honourscursussen en verhouding van die cursussen tot het reguliere onderwijsprogramma. In mijn achterhoofd gebruik ik steeds het onderscheid “verdiepen of verbreden” en dat helpt me ook nu weer bij het plaatsen van deze zeeën aan informatie. Bij het behandelen van honoursbudgets kan ik even gas terug nemen, dat is wel erg op de Amerikaanse situatie geschoeid.

Vervolgens verdelen we ons over verschillende kleinere discussiegroepjes, naar grootte van onze onderwijsinstelling. Dat is even zoeken: de Hogeschool Utrecht (Utrecht University for Applied Sciences) valt duidelijk in de categorie “Midsize to Large Universities”, de schaal waarop ik werk aan de School voor Journalistiek is toch wat bescheidener. De gespreksonderwerpen zijn gelukkig herkenbaar: hoe krijg je de juiste mensen voor de klas en hoe krijg je de juiste studenten in de klas. En inderdaad ook: verdiepen of verbreden? Minder herkenbaar: docenten die bijscholing weigeren omdat ze al een “PhD” hebben. En ons systeem van “sterren” naast studiepunten wordt met veel interesse ontvangen.

Ook de dagen hierna staan voor mij in het teken van “Beginning in Honors”. Zo is Europa ook aan het beginnen met honours, met een leidende rol van voorop lopend Nederland. Het European Honors Council Panel is dit jaar bij ons in Utrecht opgericht, Ron Weerheijm (Hogeschool Rotterdam) en Marca Wolfensberger (UU en Hanze Hogeschool Groningen) vertellen het aan de conferentie. En ik volg een “Social Media bootcamp” bij Peter Bradley (Ferris State University), Tom Spencer (Eastern Illinois University) en Melissa Johnson, (University of Florida), waarbij ik mij meer een beginner voel dan ik verwacht had.

Er begint nog meer: China krijgt een eigen honoursorganisatie. Op de conferentie leiden nieuwe contacten (ook met Nederlanders) tot nieuwe ideeën over onderwijs en over samenwerking. Het is duidelijk dat dit nog maar het begin is…

Peter Douma

Designing Honors Classes: Knowing Yourself and Your Students

Best practices in regulier onderwijs als input voor het ontwikkelen van honours onderwijs gebruiken. Regulier onderwijs onderzoeken op wat werkt en wat niet • eigen bijdrage van studenten aan programma • toepasbaarheid van programma in praktijk • doelen diverse programma onderdelen direct helder vanaf het begin van het programma (zijn bouwstenen en instrumenten om programma tot in de kern te kunnen begrijpen maar ook nodig in de rest van het leven (net als begin beweging van Tai Chi). Verschil reguliere student – honours student: Meer betrokken / gemotiveerd Honger naar leren / ervaren / kennis Willen uitgedaagd worden Lezen (reguliere student leest nauwelijks) Maken de transfer, passen nieuwe kennis toe in de praktijk Willen samenwerken en bijdragen aan het programma Zijn angstiger/meer verlegen, zijn gewend om goed te zijn en om richtlijnen/aanwijzigingen op te volgen om iets zo goed mogelijk te doen. Zonder die richtlijnen zijn ze nerveus Verschil regulier – honours onderwijs: Wat zou je willen doen als je niet zulke grote groepen zou hebben, als je geen last had van structurele beperkingen om dit mogelijk te maken. Dit als uitgangspunt nemen Colleges / lessen behouden voor inhoud, voor structuur, maar studenten mogen deze skippen. Primaire essentiele documenten of bronnen aanbieden: essentie en verbindend Secondaire bronnen aanbieden: boeken ter verdieping, als achtergrond Grotere eindopdrachten (kleinere tussenproducten zijn niet nodig en niet interessant genoeg en niet nodig voor honours studenten) Weinig input geven, maar meer verdiepende vragen stellen naar wat is je lijn, je hypothese, hoe organiseer je, hoe bouw je op? Wat je je bewijs, wat is de sterkte en zwakte hiervan? Meta vragen! Helder zijn als docent over waarom en wat (verwachtingen) Open over eigen keuzes als docent Veel bemoediging, maar niet ondervragen Vertrouwen (zorgen zijn er altijd, maar betekent niet dat je niet kunt starten. Geef ze een handvat om te starten en dan “go” Deadlines voor timemanagement, om structuur te geven. Organisatie honours (onderzoeken of dit ook voor combi reguliere student – honours student mogelijk is) In gemengde groepen Onderwerpen kiezen waar ze op verschillende manieren in kunnen participeren, zodat iedereen betrokken is, eigen invalshoek, eigen diepgang, eigen urenbesteding Toetsing: Evaluatie van programma, eindresultaten, eigen docentschap, volgen wat ze na de opleiding met je onderwijs doen Meerwaarde voor docent: Honours houdt je eigen vuur brandend Geeft energie Samenwerken met honours studenten geeft nieuwe perspectieven, innovatie Zorgt dat je jezelf blijft uitdagen John Ball, Hillsborough Community College / Brigitte

International Honors Conference Atlanta Georgia, November 8-12 2017

International Honours Conference 2017 in Zwolle, georganiseerd door UAS Windesheim

Interessante posters van docenten

Naast workshops ook yoga, een stevig “idea exchange” ontbijt en dans!

Donderdagochtend, na de opening, startten Anneke en ik samen met 30 anderen (voornamelijk studenten) met een dansworkhop. Wat de informatie vooraf beoogde, werd volledig waar: “to explore the creative process and embody unique concepts in a welcoming, experiential environment. Guided by Marcy Jo Yonkey-Clayton and Columbia College student collaborators, and inspired by Buber’s I-thou philosophy, participants will connect holistically to create an embodied experience through dance”. De muziek was rustgevend, de docent inspirerend, gastvrij, bemoedigend en helder in haar uitleg van de bedoelingen en de voorbeelden.

We bewogen op de muziek met simpele opdrachten op de plaats zoals bijvoorbeeld ‘kniel en kus de grond’ (wat je vervolgens niet werd geacht te doen, maar even goed), vervolgens werd je gevraagd zelf allerlei andere manieren toe te voegen om van staand naar de grond te bewegen. Hierna werd je uitgenodigd om om je heen te kijken en bewegingen van anderen in jouw bewegingspatroon te gaan verwerken.

Dit werd uitgebouwd naar bewegen door de ruimte, gekoppeld aan ademhalen, grote en kleine bewegingen, met je armen hoog en breed reikend etc. Marcy zei ons regelmatig met aandacht aanwezig te zijn in het hier en nu. Rustig in- en uit te ademen op of in onze bewegingen.

Op een gegeven moment bewogen we met onze ogen dicht op de plaats. Voor sommige mensen spannend. Zeker toen we met ogen dicht moesten voelen in onze je omgeving of er iemand nabij was. Die moesten we benaderen en met onze ruggen tegen elkaar aan zitten. Via de rug ademden we naar elkaar toe, voelden we elkaars bewegen, eventueel leunen of steunen. Na korte tijd openden we onze ogen en draaiden naar elkaar toe. We keken elkaar aan, een lang in de ogen kijken, echt kijken. Wie heb ik in mijn ‘dans’ ontmoet? Wie ben jij? We moesten volledig eerlijk zijn over wat er in ons opkwam. We spraken naar elkaar uit wat onze indrukken en gevoelen waren (niet perse over de ander, het mocht ook iets over jezelf zijn).

Zo waren er meerdere opdrachten. Doen/dansen, uitdrukken in dans, ervaren, daarna woorden geven aan. Geleidelijk aan werden de woorden als dansend gesproken, de ervaringen als dansend verwoord en dit riep bij sommige dansers heftige emoties op. Ervaren heelheid, ervaren er mogen zijn in de ruimte en in nabijheid van anderen, echt gezien worden, riepen tranen op en expressieve dansante bewegingen.

Tijdens de afronding van de workshop reflecteerden we zittend in een kring op de kracht van muziek, dans, expressie, elkaar zien, heelheid van lichaam en geest, helemaal zijn in het hier en nu. Tot slot vroeg Marcy ons om de workshop niet af te sluiten met geklap, dat het saamhorige gevoel zou wegklappen. Ze vroeg ons om op tel 3 allemaal 1x in de handen te klappen. 1-2-3-klap. Dit voelde samen en goed! Een mooi slot van een prachtige workshop! Een prachtig begin van het congres.

Brigitte van Barneveld